Choroba Aujeszky'ego (wścieklizna rzekoma, meningoencephalitis infectiosa Aujeszky, paralysis bulbaris infectiosa) – choroba zakaźna zwierząt gospodarskich i wolno żyjących, głównie świń. W Polsce jest notowana od 1959 roku. Na zakażenie wirusem wrażliwe są niemal wszystkie gatunki ssaków, z wyjątkiem człowieka i małp bezogonowych.

Choroba opisana po raz pierwszy w roku 1902 przez węgierskiego weterynarza Aladara Aujeszky. Jest zakaźną i zaraźliwą chorobą zwierząt gospodarskich i wolno żyjących, występuje na całym świecie. Najbardziej wrażliwym gatunkiem są świnie, są też głównym rezerwuarem zarazka. Czynnikiem chorobotwórczym jest wirus SHV-1 (Herpesvirus suis typ 1) z rodziny Herpesviridea. Wirus ten jest wytrzymały na działanie czynników fizycznych. Zwierzęta mogą się zarażać kilkoma drogami: doustną, donosową, przez uszkodzenia skóry, w czasie krycia lub unasienniania (inseminacji), wewnątrzmacicznie (płody od matki).

Wirus u świń wykazuje poliorganotropizm (atakuje wiele narządów) ponadto może się utrzymywać w stanie latentnym (uśpiony) nawet przez okres całego życia świni. Choroba zazwyczaj występuje w miejscach o dużym zagęszczeniu świń (fermy), u zwierząt nieodpowiednio żywionych (niedobory witaminy A, wapnia). Wirus u świń ma właściwości immunosupresyjne (obniża odporność). U świń typowe objawy choroby to: gorączka, szare zabarwienie skóry, duszność, biegunka, spadek ciężaru ciała, drżenia mięśni, wygięcie kręgosłupa, ślinotok, niedowłady, porażenia. Ponadto zwiększone zużycie paszy, spadek płodności, spadek liczby prosiąt w miocie, słabe mioty. U innych gatunków zwierząt domowych (psy, koty) choroba cechuje się głównie objawami ze strony układu nerwowego. Są to niedowłady, porażenia, bardzo silny świąd, który prowadzi do samookaleczeń zwierzęcia. Zwierzęta mięsożerne mogą zarazić się chorobą przez zjedzenie surowej wieprzowiny, w której znajdują się zdolne do zakażenia wiriony (cząsteczki wirusa).

źródło: http://pl.wikipedia.org